Daar istie dan. De eerste chemokuur. De dag waar ik reikhalzend naar uitgekeken heb en waarvan ik nooit wist dat ik dat nog eens zou zeggen. Fit het ziekenhuis in en ziek eruit. Blijft toch raar en ik kan er nog niet aan wennen dat ik het zelf ben die kanker heb.
Ik ben zo enorm dankbaar voor alle berichtjes, reacties, telefoontjes, cadeautjes en bezoekjes!
Het heeft ons (want ziek zijn doe je echt samen merk ik) door de afgelopen periode heen gesleept en ik voel me af en toe echt gedragen door alle aandacht en liefde. Het lukt me simpelweg niet om iedereen persoonlijk te beantwoorden, maar ik lees wel alles en voel daar zoveel bij🫶
Heel heel erg bedankt!
Zo kreeg ik deze schattige mini Diesel van mijn collega Renate (want zo is mijn 🦮schatje toch nog bij me in het ziekenhuis) en zijn de gelukspoppetjes van Astrid (mijn medestrijdster die mij met succes heeft laten zien hoe je zo’n gevecht voert) en Irene die mij beloofd heeft onze fijne ontmoeting op Curaçao voort te zetten💕.
Dus lieve chemo, wees lief voor me en maak me beter🙏🏻
